Beschrijving
Na haar 2e herseninfarct in 2013 hield auteur, neerlandicus en uitgever Madeleine Klis (1946) meer zogenoemde ‘restverschijnselen’ over dan na de eerste keer, ruim 20 jaar geleden.
Maar na het 2e infarct heeft de bloedprop in haar hoofd op wonderlijke wijze een dichtader ontstopt.
Misschien was ‘woede’ wel het sleutelwoord. Woede over versnelde aftakeling bij haarzelf, maar ook woede over de verschrikkelijke dagelijkse dingen die mensen kunnen overkomen en die mensen elkaar aandoen.
Sinds het 2e infarct schreef zij circa 60 gedichten, waarvan er een aantal bij poëziewedstrijden in Nederland en Vlaanderen werd geselecteerd.
Een keuze uit al haar gedichten is in deze bundel ingedeeld in onderwerpen: herseninfarct (een vorm van cva), dichten, Erik, bij de verjaardag van mijn dode moeder, vriendschap.
De auteur koos twaalf hedendaagse kunstwerken uit het omvangrijke oeuvre van beeldend kunstenaar Geert-Jan van Oostende uit Nijmegen: een ervan siert de voorzijde van het boekomslag; de andere elf fungeren als full colour scheidingen van de onderwerpen in de bundel. Ook vroeg de auteur beeldend kunstenaar Dorien Stöver uit Nijmegen om speciaal voor deze publicatie aquarellen te maken van een speelse jonge octopus die in het Zee Aquarium te Bergen aan Zee zwemt. De octopus is het favoriete dier van de auteur, en voor haar een symbool van hersenkracht omdat een octopus niet alleen centrale hersenen bezit, maar ook in al zijn acht armen hersendeeltjes heeft.
Twee van die aquarellen zijn op het boekomslag en op pagina 40 afgebeeld.
Deze dichtbundel is op 19 januari 2018 in het poëtisch erfgoed van het Poëziecentrum in Gent opgenomen.
De opbrengst van dit boek komt ten goede aan Amnesty International.
